Dikur netët e verës ishin më magjike. Qielli errësohej ngadalë, dhe kopshtet ndriçoheshin nga dritat vezulluese të xixëllonjave. Ishin kohë kur fëmijëria shkonte dorë për dore me natyrën, dhe loja nën dritën e yjeve ishte një përvojë e zakonshme. Por sot, xixëllonjat janë gjithnjë e më të rralla. Dhe ndoshta, brezi ynë ka qenë i fundit që i ka parë me sy të lirë, në mënyrë të natyrshme dhe të rregullt.
Çfarë po ndodh me to?
Zhvillimi urban, ndotja e dritës dhe përdorimi i pesticideve kanë bërë që popullsia e xixëllonjave të bjerë ndjeshëm në shumë pjesë të botës. Këto krijesa të vogla nuk janë thjesht të bukura për t’u parë – ato janë tregues të shëndetit të ekosistemit. Kur zhduken, natyra po na dërgon një sinjal alarmi: diçka nuk po shkon mirë.
Kur fëmijëria humbet kontaktin me natyrën
Sot, fëmijët kalojnë më shumë kohë përpara ekranit sesa në oborr. Xixëllonjat nuk janë më pjesë e lojërave të natës, por shfaqen vetëm në libra apo video. Ndriçimi artificial, betonizimi dhe mungesa e hapësirave të gjelbra po krijojnë një distancë të madhe mes brezit të ri dhe natyrës.
A mund t’i shpëtojmë?
Po – nëse veprojmë tani. Mbrojtja e habitateve natyrore, kufizimi i ndriçimit gjatë natës dhe shmangia e pesticideve janë hapa konkretë që mund të bëjmë. Edukimi është gjithashtu thelbësor. Duhet t’i mësojmë fëmijët tanë të çmojnë natyrën, të kërkojnë xixëllonjat në errësirë, dhe të mos harrojnë që magjia ndonjëherë vjen nga krijesat më të vogla.
